پراکنش فصلی ماهیان آلوده به انگل پوستودیپلوستومم و رابطه آن با عوامل محیطی نهر زرین گل- گلستان

انگل ها نقش محوری بر بیولوژی ماهی ایفا می کنند و با تأثیر بر بقا، تولیدمثل، رفتار و الگوی مهاجرت ماهیان، بر ساختار جوامع آن اثر گذارند. در این مطالعه، پراکنش فصلی ماهیان آلوده به انگل پوستودیپلوستومم و رابطه آن با عوامل محیطی نهر زرین گل بررسی گردید. برای این منظور، 10 عامل کیفی آب و 12 پارامتر هیدرولوژی نهر اندازه گیری شد. نمونه های ماهی با استفاده از دستگاه الکتروشوکر (قدرت 7/1 کیلووات و ولتاژ300-200 ولت) و نمونه های بی مهرگان با استفاده از سوربر سمبلر (30×30 سانتی متر) در 14 ایستگاه از پاییز 1388 تا تابستان 1389 به صورت فصلی جمع آوری گردید. بیشترین فراوانی ماهیان آلوده در فصل زمستان (اسفند ماه) و ایستگاه 12 مشاهده شد. همچنین بیشترین درجه شیوع و شدت آلودگی به ترتیب در گاو ماهی و خیاطه و کمترین آن ها در سگ ماهی محاسبه گردید. در بین بخش های مختلف بدن، بیشترین فراوانی نقاط آلودگی انگلی در سیاه ماهی و خیاطه بر روی سطح بدن و در گاو ماهی و سگ ماهی بر باله ها می باشد. نتایج نشان داد که پوشش گیاهی درون نهری و عمق حداقل جریان از پارامترهای موثر بر روی حضور پلانوربیس (به عنوان میزبان واسط اول انگل پوستودیپلوستومم) است که همراه با فراوانی میزبان دوم (ماهی) بر پراکنش ماهیان آلوده موثر می باشد. آلودگی به انگل پوستودیپلوستومم به جز در سیاه ماهی اثر معنی داری بر رشد ماهیان نداشت. همچنین ابتلا به انگل پوستودیپلوستومم بر پارامترهای خونی ماهیان اثر معنی داری داشت به طوری که در سیاه ماهی تعداد گلبول های سفید، قرمز و نوتروفیل در ماهیان بیمار افزایش داشته و در خیاطه و گاوماهیان با کم خونی و لکوپنی همراه بود.